Grobowiec KV7 zachował się w stosunkowo złym stanie. Ogromne szkody poczyniły wody podskórne, działaniu których grobowiec był poddawany przez wieki. Doprowadziło to do pęcznienia, i w konsekwencji odpryskiwania, warstwy łupku ze ścian.  Miejsce, które Ramzes II wyznaczył na swój grób okazało się bardzo źle wybranym. Pomimo zmiany kierunku wykuwania grobowca, być może w celu uniknięcia niepożądanych trudności, które już wtedy mogły pojawić się przed budowniczymi, struktura skały nie nadawała się do tworzenia głębokich komór i korytarzy. Zmiany postępujące w trakcie budowy grobowca można zaobserwować w nowych elementach, np. zmniejszeniu nachylenia korytarzy, kształcie pierwszej sali kolumnowej (F) z dodaną komorą boczną (G), oraz zupełnie nowy projekt komory grobowej (K). Powód dla którego wejście do komory grobowej, zakręca gwałtownie, nie jest całkowicie pewny. Dodanie dwóch rzędów po cztery filary, i wielki rozmiar tej komory, pozwoliło na umiejscowienie krypty pośrodku pomieszczenia, a nie na jego końcu. KV7 jest przypuszczalnie najobszerniejszym grobem w dolinie, cały grób zajmuje ponad 820 m²  a sama komora grobowa - 181 m².  

 Mumia Ramzesa II została znaleziona w skrytce DB320 w Deir el-Bahari, znajdowała się ona wewnątrz antropoidalnej drewnianej trumny która, zdaniem wielu badaczy,  została pierwotnie przygotowana dla Ramzesa I. Mumia w momencie znalezienia wyglądała na nienaruszoną, została odwinięta przez Gastona Maspero w Bulak, 3-go czerwca 1886 roku.  Pod zewnętrznymi bandażami znaleziono hieratyczny zapis z informacją o ponownym zawinięciu w bandaże i pochowaniu w grobie Seti I (KV17) - przed przeniesieniem do skalnego grobu Inhapi - oraz całun dekorowany postaciami bogini Nut. We wrześniu 1975 roku królewska mumia opuściła Muzeum w Kairze i odleciała do Paryża, gdzie przez osiem miesięcy była poddawana licznym badaniom oraz zabiegom konserwatorskim. Badania wykazały wiele elementów pierwotnego pochówku. Wewnątrz ciała znaleziono fragmenty niebieskiego płótna tkanego z dodatkiem metalicznego złota. Cześć oddawana rodowemu bogowi Setowi mogła być związana również z tym, że faraon Ramzes II miał włosy rude, tak jak, tradycyjnie, bóg Set. Mikroskopowa analiza cząsteczek piasku znalezionych na ciele, wykazała że faraon był balsamowany na północy Egiptu, w pewnej odległości od Nilu, co zdaje się sugerować brak stężenia pyłków roślin wodnych.