Grób faraona Seti I odkryty 16 października 1817 r przez Giovanniego Belzoni. Grobowiec Seti I reprezentuje najpełniejszy rozwój królewskiego grobowca okresu Nowego Państwa, będąc równocześnie najdłuższym, najgłębszym oraz najbardziej zaawansowanym, niemal ukończonym ze wszystkich grobów w Dolinie. Jest on w pełni pokryty licznymi dekoracjami. W komorze grobowej Belzoni znalazł kalcytowy antropoidalny sarkofag oraz fragment skrzynki kanopskiej, zdobiące obecnie Muzeum Soane w Londynie. W czasach XXI dynastii grób Seti I służył przez krótki czas jako schowek na mumie Ramzesa I i II. W 10 roku panowania Siamona mumie te, wraz z mumią Seti I zostały przeniesione do skrytki DB320 w Deir el-Bahari.

A - schody wejściowe z rampą
B - pierwszy korytarz (sceny z Litanii do Re oraz przedstawienia króla przed Re-Horachte)
C - schody (sceny z Amduat oraz Litanii do Re)
D - drugi korytarz (sceny z Amduat)
E - szyb (przedstawienie króla przed różnymi bóstwami)
F - pierwsza sala kolumnowa (dekoracje w formie kaplicy Ozyrysa oraz sceny z Księgi Bram)
G - rampa (ceremonia 'otwarcia ust')
H - komora boczna z 2 kolumnami (sceny z Amduat; na filarach przedstawienia króla przed różnymi bóstwami)
I - przedsionek (przedstawienia króla przed różnymi bóstwami)
J - południowa komora
K - północna komora
L - komora grobowa z 6 kolumnami (Księga Bram, Amduat oraz Księga Boskiej Krowy; przedstawienia króla przed różnymi bóstwami)
M - komora na urny kanopskie (?)
N - krypta (sceny z Amduat, astronomiczne przedstawienia na sklepieniu)
O - płn-zach komora boczna
P - komora z 4 kolumnami