Począwszy od Starego Państwa każdy faraon miał pięć tytułów zawierających imiona własne lub krótkie zdanie - epitet, inny dla każdego władcy.

Najstarszym jest imię horusowe wpisywane w wizerunek fasady pałacu. Tworzy go prostokątna, pionowa ramka podzielona na dwie nierówne części. W mniejszej zapisywano imię króla, w większej przedstawiano fasadę pałacu. Cała ramka, zwana srx (serech - uczynić wiadomym), była zwieńczona  wizerunkiem sokoła, symbolizującego boga Horusa. Poziomy przerys serechu, stosowany na stronach, jest czysto umowny i wymuszony niejako przez kompozycję witryny.

Drugim tytułem jest imię nebti [tAwi], które oznacza nbti [tAwi] dwie władczynie (boginie). Władca identyfikuje się z sępią boginią Nechbet - opiekunką Górnego Egiptu i występującą pod postacią kobry boginią Uadżet z Buto w Dolnym Egipcie. Sęp i kobra przedstawione są ponad znakami nb, oznaczającymi mistrz (mistrzyni), pan (pani. Obydwie boginie były paniami-opiekunkami koron białej i czerwonej, zatem tytuł ten jest czasem tłumaczony jako Władca Podwójnej Korony. 

Trzeci tytuł przedstawiający Złotego Horusa, lub raczej Horusa na złocie Hr nbw (nad złotem), symbolizującym wieczność przypominał zwycięstwo Horusa (dobra) nad Setem (złem). Imię to władca przybierał podczas koronacji.

Czwarty tytuł królewskiego protokołu, prenomen,  tłumaczymy nsw bi.tj czyli Ten, Który Należy do Trzciny (nsw) i Pszczoły (bi.tj). Trzcina i pszczoła są naturalnie symbolami Górnego i Dolnego Egiptu. Bywa, że prenomen poprzedzany jest tytułami nTr.nfr (Piękny Bóg) oraz nb-tAwi (Pan Obu Krajów). W okresie historycznym imię swti-biti jest imieniem przyjmowanym w czasie intronizacji i jest otoczone kartuszem. 

Piąty z epitetów, nomen, sA-ra (Syn Re), dodany został do królewskiej tytulatury na początku IV dynastii. Poprzedzał on otaczane kartuszem imię nadawane przy narodzinach.

W czasach ptolemejskich królewska tytulatura zostaje powiększona o kolejny, szósty już tytuł. Dodatkowo, w tym samym okresie lud aleksandryjski nadaje swoim królom epitety-przezwiska, nie zawsze pochlebne, które z czasem stają się bardziej popularne od ich królewskich imion, z oficjalną tytulaturą królewską nie mając, rzecz jasna, nic wspólnego.

Po imionach królewskich pojawiała się czasem formuła di-anx (Obdarzony Życiem), lub  di-anx-Dt (Obdarzony Życiem Wiecznym).