Grób Merenptaha stał się wzorcem dla grobów królewskich w okresie schyłkowym XIX i XX dynastii. Charakteryzuje go prosta oś, wgłębne reliefy i mniejsza niż we wcześniejszych hypogeach liczba dodatkowych pomieszczeń. Ściany dekorowane elementami ksiąg świata podziemnego, sufit w komorze grobowej przedstawia astronomiczne symbole. Mumia króla zamknięta była w czterech sarkofagach. Trzy z różowego granitu, wewnętrzny z alabastru. Pod koniec XX dynastii mumia została przeniesiona do grobu Amenhotepa II - KV35 i tam odkryta wraz z innymi królewskimi mumiami w 1898 roku przez Victora Loreta.
 

A - wejście (przedstawienia różnych aspektów boga słońca oraz bogiń: Izydy i Neftydy)
B - pierwszy korytarz (przedstawienie króla przed Re-Horachte oraz sceny z Litanii do Re)
C - drugi korytarz (sceny z Litanii do Re)
D - trzeci korytarz (sceny z Amduat)
E - szyb (sceny z Amduat oraz przedstawienia różnych bóstw)
F - pierwsza sala kolumnowa (kaplica Ozyrysa, sceny z Księgi Bram oraz przedstawienia króla przed różnymi bóstwami)
G - boczna komora (różne bóstwa)
Ga - komnata-nisza (dedykowana Ramzesowi II)
H, J - niższe korytarze (ceremonia 'otwarcia ust')
I - przedsionek magazynowy, pod ścianą porzucone wieko od sarkofagu (sceny z Księgi Umarłych)
K - komora grobowa z sarkofagiem (ściany dekorowane scenami z Księgi Bram i Księgi Jaskiń; astronomiczne przedstawienia na sklepieniu)
Ka, Kb, Kc, Kd - cztery boczne komory
L, La, Lb, Lc - cztery tylne komory